پالس اکسیمتر چگونه ابزاری است؟

اکسیمتری پالس انقلابی در توانایی نظارت بر اکسیژن رسانی به صورت مداوم ، دقیق و غیرتهاجمی ایجاد کرده است. علیرغم استفاده همه جا از آن ، این تصور ما و پشتیبانی از مطالعات است که بسیاری از ارائه دهندگان اصول اساسی سازوکار عملکرد آن را نمی دانند. این دانش از این جهت مهم است که مبنای مفهومی ارزیابی محدودیتهای آن و تشخیص اینکه ممکن است قرائت پالس اکسی متر اشتباه باشد را فراهم می کند. در این بررسی ، چگونگی پالس اکسیمترها برای تشخیص هموگلوبین اکسیژن دار از هموگلوبین بدون اکسیژن و این که چگونه آنها قادر به اشباع اکسیژن فقط از قسمت شریانی خون هستند ، بحث می کنیم. بر اساس این اصول ، ما در مورد شرایط مختلفی که می تواند باعث خوانش های جعلی و مکانیسم های زیر بنای آنها شود بحث می کنیم.

پالس اکسی متر با توانایی کنترل مداوم و از طریق جلوی اشباع اکسیژن عملکردی هموگلوبین در خون شریانی (SaO2) انقلابی در پزشکی مدرن ایجاد کرده است. اکسیمتری پالس به قدری در مراقبت های پزشکی رایج است که اغلب به عنوان پنجمین علامت حیاتی در نظر گرفته می شود .1 درک نحوه عملکرد این فناوری و همچنین محدودیت های آن بسیار مهم است زیرا خواندن اشتباه ممکن است منجر به آزمایش غیرضروری شود. 2 هشدارهای غلط مکرر در واحد مراقبت های ویژه همچنین می تواند با جلب توجه مراقبان مراقبت ، ایمنی بیمار را تضعیف کند. برای شناخت تنظیماتی که در آن میزان خواندن اشباع اکسیژن از پالس اکسی متر (SpO2) منجر به برآورد غلط SaO2 واقعی می شود ، درک دو اصل اساسی اکسیمتری پالس مورد نیاز است:چگونه SpO2 فقط از محفظه شریانی خون محاسبه می شود.